Uzmanlar, Mezopotamya’daki ilk yerleşimlerin yalnızca Fırat ve Dicle’nin taşkınlarıyla değil, günde iki kez gerçekleşen gelgit hareketleriyle hayat bulduğunu aktarıyor. Kısa kanallarla tarlalara taşınan bu düzenli su akışı, Sümerlilere verimli tarım ve yerleşik yaşam fırsatı sundu.
Geri çekilen deniz, yeni bir düzen yarattı
Zamanla nehirlerin taşıdığı çamur, kıyıyı genişletti. Gelgit suyu iç bölgelere ulaşamaz oldu. Bu değişim, Sümer toplumunun büyük sulama projelerine, örgütlü yönetime ve ilk şehirleşmeye yönelmesini zorunlu kıldı. Uzmanlar, çevresel krizlerin Sümer’i daha gelişmiş ve hiyerarşik bir sisteme sürüklediğini belirtiyor.
Her şey suyla bağlantılı
Sümer’in su tanrıları, tufan efsaneleri ve ritüelleri artık doğrudan coğrafyayla ilişkilendiriliyor. Araştırmacılar, mitlerin ardında gerçek çevresel mücadelelerin yattığını vurguluyor. Uzmanlar sudaki gelgitlerle ilgili “Hızlı çevresel değişim, güç ve eşitsizliği doğurdu” dedi.
Arkeologlar, uydu görüntüleri ve tortu analizleriyle o dönemin kıyı şeridini yeniden modelledi.