Yerinden edilmiş Filistinliler yaşadıkları zor hayat şartlarını Sputnik’e anlattı.
Han Yunus'ta deniz kıyısında harap bir çadırda yaşayan Um Cihad, şunları söyledi: “Savaştan birkaç gün önce geniş bir evin inşaatını tamamladık ve kalabalık ailemizi oraya taşımak istedik. Ama sonra savaş başladı, bombalamalar başladı, işgalciler her iki evi de yıktı ve böylece taşınmalarımız başladı. Geçen yıl 16 kez taşınmak zorunda kaldık. Dördüncü seferdeki kaçışımız hayatımdaki en korkunç olaydı. Eşim olmadan kaçmak zorunda kaldım, sadece ben, çocuklar ve etrafa düşen mermiler. Hayatta kalacağımıza dair umudumuz yoktu. Pek çok akrabamız öldü. Eşim dün hastaneden taburcu oldu; çok hasta.
Çocukların da sağlık sorunları var, onları doyuramıyorum bile. Eve dönmek için savaşın bitmesini bekliyoruz. Harabelerde bile yaşamaya hazırız, yeterki kendi evimiz olsun ve savaş olmasın".
Ailesiyle birlikte Han Yunus'ta eski bir çadırda yaşıyayan Mahmud Annabah ise şunları söyledi: “Bir yıl önce 200 metrekare alana sahip geniş bir dairede yaşıyordum. Ancak şimdi elimizde kalan tek şey, sekiz kişi yaşadığımız bu çadır. Beş yakınım öldü, kayıp olanlar da var, nerede olduklarına dair bilgimiz yok. Bir yıl içinde 7 kez taşınmak zorunda kaldık. Özellikle üçüncü sefer çok korkutucuydu. Çok yoğun bir bombardıman vardı, hayattan umudumuzu kesmiştik. Şu anda yaşamak çok ama çok zor. Yeterli yiyecek olmadığı gibi içme suyu da yok. Mümkün olan her yerde deniz suyu kullanıyoruz. Neyse ki yakın, tam kıyıda yaşıyoruz. Avantajları burada bitiyor. Delip geçen nemli rüzgar var, geceleri hava çok soğuk. Gündüzleri ise kavurucu güneş.
Çadır o kadar ince ki yağmura karşı koruma sağlamıyor; üst kısmı deliklerle dolu. Önümüzdeki kışı dehşetle düşünüyoruz. Kışı burada geçirirsek bu çadırda boğuluruz".