"Deniz motoru kazası yaptık. Ben sürüyordum. Karımın suratı parçalandı. Ben galiba 10 veya 11 ameliyat oldum. Çocuklarımız vardı teknede. Suya düştüler. Bir kayaya çarptım. 2 tane ekip vardı teknede çalışan, birinin omzu çıktı, biri suya düştü. Ben tekneye bindiğimi de hatırlamıyorum. 9 gün sonra Amerikan Hastanesi'nde kalktım. 3-4 ay hastanede kaldım. Tez canlıyım erken çıktım, ateşim çıktı bir daha girdim. Şu anda vücudumda hala bazı aksaklık var onları da yavaş yavaş geçiriyorum."
Sabancı: Niye ben hayattayım hala?
"Bir de şöyle iki sıkıntı yaşadım bir müddet. Bir tanesi hatırlamamayı bir suçluluk olarak alıyorum. Ben hatırlamıyorum, iki oğlum, eşim, ekip arkadaşlarım hatırlıyor. İkincisi de ben uyandığımda doktor bana 'hayatta kalmak için 10 binde 1 şansın vardı' dedi. Şimdi buna çalışıyorum terapistimle, bu bana ne yıkıyor hayatla ilgili, niye ben hayattayım hala? Benden bir beklenti mi var? Bu çok önemli bir yük yani. Ama şu ana kadar başkasının ceketini giymedim, o ceket hep benim ceketim. Uzun lafın kısası her geçen gün büyütmemeyi öğrendim, öğreniyorum. Ölünceye kadar da öğreneceğim."