Çocuk hastalıkları alanındaki çalışmalarıyla çağ açan Avusturyalı pediatrist, tıp teorisyeni ve tıp profesörü Hans Asperger'in Nazi rejiminin çocuk katliamlarına katıldığı iddia edildi.
Viyana Üniversitesi'nin tıp tarihçisi Herwig Czech, Asperger'in kayıtları dahil daha önce incelenmemiş Nazi dönemi belgeleri üzerinde 8 yıl çalışmasının ardından bir makale yayımladı. Çarşamba günü 'Molecular Autism' (Moleküler Otizm) isimli dergide çıkan makaleye göre Dr. Asperger, Nazi Partisi üyesi olmasa da, rejimin 'saf bir toplum yaratmanın önündeki engelleri kaldırma' iddiasıyla yürüttüğü 'çocuk ötanazi' programında yer aldı.
Naziler 'yaşamaya değer olmayan çocukların ortadan kaldırılması yoluyla ırksal hijyenin sağlanması' konseptini uyguluyordu. Makaleye göre, Dr. Asperger de muaeyene ettiği engelli çocukları Am Spiegelgrund kliniğine sevk ediyordu. Viyana'daki Am Spiegelgrund'da 1940-45 arasında yüzlerce çocuk ilaçla uyutularak ya da gazlanarak öldürüldü.
Mayıs 1931'den itibaren Viyana Üniversitesi Çocuk Kliniği'nde görev alan Dr. Asperger, 1938'de Nazi Almanyası'nın Avusturya'yı ilhakının ardından, Nazi Alman Doktorlar Derneği, Alman Emek Cephesi, Nazi Halkın Refahı Teşkilatı'na üye oldu.
Klinik kayıtları, Asperger'in, engelli çocukları ''Çocuk annesine dayanılmaz bir yük oluşturuyor olmalı. Am Spiegelgrund'a kalıcı yerleştirilmesi kesinlikle gereklidir'' diyerek bile bile ölüme gönderdiğini gösteriyor.
Nazi rejiminin engellileri katlettiği Aktion T4 isimli 'ötanazi' programınının toplamda 200 bin Almanya ve Avusturya vatandaşının canını aldığı hesaplanıyor.
ABD'deki Stanford Üniversitesi'nden profesör Edith Sheffer'in de Dr Czech'in incelemesini destekleyen bir kitap yayılmaya hazırlandığı belirtildi.
Bu ifşaatlardan sonra sıra şu sorulara geldi: Dr Asperger 'ötanazi' programına neden katıldı? 2. Dünya Savaşı bittikten sonra adaletin elinden nasıl kurtuldu? Gerçeğin ortaya çıkması neden bu kadar uzun sürdü? Asperger Sendromu'nun adı değişecek mi?
AS’lilerin konuşma becerilerinde gecikme ve dikkate değer anomaliler olmasa da kelimeleri gerçek anlamıyla yorumlama ve nüansları yanlış anlama, yalnızca konuşana anlamlı gelen metaforları kullanma, işitsel algılama bozuklukları, sıradışı bilgiçlik taslayan, formel ve idiosinkratik konuşma ve ses şiddeti, tonlama, prozodi ve ritim farklılıkları görülebiliyor.
AS'lilerin büyük çoğunluğu zamanla farklılıklarıyla başa çıkıyor.