Bozoğlu: Özelleştirilen 13 termik santral Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın vetosuna rağmen çevreye zarar vermeye devam ediyor

“Devletin kontrolünde olan ve gerekli çevresel yatırımları yapmayan, havayı, suyu, toprağı kirlettiği artık herkesin malumu olan 13 tane kömürlü termik santral için 2013 yılında bir kanun değişikliği oldu. Bu kanunda; mealen ‘termik santralleri özelleştireceğiz, bu özelleştirme sürecinde satın alacak firmalara uzun süre dokunmayacağız. Çevresel yatırımlar yapmaları için süre tanıyacağız’ denilmişti. 2020 yılına kadar da bu süre tanındı. Bu çevre yatırımdan kasıt; bacasından çıkan kirli gazlar için filtre düzenlemelerinin yapılmasıydı.  Ayrıca milyarlarca ton doğaya salınan, yeraltı sularını kirleten, ormanlık alanları yok eden tarım alanlarını riske atan, yediğimiz sebze, meyve ve bitkilerin hayatını riske atan, bizim soframıza zehir olarak dönen atık sahalarına dair yatırım yapılması ve iyileştirilmesi için süre verilmişti.”

“2019 yılında ise bu tesislere tekrar muafiyet sağlanması ile ilgili kanun TBMM’ye geldi. 2019’un başında, bu tesislere tekrar muafiyet sağlanması için kanun düzenlenmesi sunuldu. Dört partinin ortak kararı ile mealen, ‘biz çevreyi kirletmelerine izin vermeyeceğiz, dolayısıyla tekrar muafiyet sağlamayacağız’ açıklaması yapıldı. Tekrar bir uzatma yapılmayacağı sözü verildi. 2019’un yaz aylarında tekrar bir muafiyet gündeme geldi. Ancak Anayasa Mahkemesi kararına aykırı bir şekilde tekrar kanun değişikliği yapılarak yeni bir düzenleme ile 2019’un sonuna kadar bu tesislere hak tanındı. Fakat Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan bu düzenlemeyi 4 Aralık 2019’da veto etti. Veto açıklamasında da halkın sağlığını riske atan, doğaya zarar veren bu tesislerin yatırım yapmalarına zaten 7 yıl tanındığı ve ekstradan 2 buçuk yıl daha bunu tanımanın doğru olmayacağı ifade edildi.”

“Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın vetosuna rağmen 26 Aralık 2019’da atıkların düzenli depolanmasına dair yönetmelikte bir değişiklik yapıldı. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın bu düzenlemesi ile bu tesislerin vahşi atık sahalarının tamamını meşru hale getirdiler. Bunu da normal şartlarda alınması gereken belgeler, yapılması gereken çalışmaları yerine sadece akademik bir raporla yaptılar. Bu akademik raporların ücretlerini de bu termik santraline sahip olan firmalar veriyorlar. Bu akademik raporlar üzerinden belirli tesislere Geçici Faaliyet Belgesi (GFB) bazılarına da çevre izni verildi.”

“Sürekli bu tesislere teşvik veren, çevreyi kirletmesine muafiyet sağlayan ve bu tesislerin herhangi bir yatırım yapmamasına rağmen önünü açan bir mekanizma ile karşı karşıyayız.”

“Tesisler çevre izni alırken önce GFB’ye başvuruyorlar. Bir yıl içinde de çevre izni almak zorundalar. GFB alabilmeleri için de belirli yatırımlar yapmaları lazım. Bu tesislere GFB veriliyor ki; bu yatırımları yaparken kendilerini izlesinler, çalışmalarını yapsınlar, çevre iznine başvursunlar. Ancak bu GFB’ler, şu anda tam anlamıyla çevre mevzuatından bypass yapmaları, usulsüz çalışmalar yapmaları, çevreyi kirletmelerinin önünü açan bir mekanizma haline gelmiş durumda. Böyle bir uygulama Çevre ve Şehircilik Bakanlığı tarihini geçtim dünya tarihinde görülmedi. Tesisler çevre cezası dahi yemeden bir yıl daha çalışma hakkı elde ediyorlar. Ve bu GFB almanın da sınırı yok. Yeni bir mevzuat olduğu için açıklar var.”

“İklim krizinden en çok etkilenen ve maddi ve manevi kayıplar yaşayan ülkelerden biri olarak, iklim krizinden kaynaklı halk sağlığı probleminin ana aktörlerinden olan kömürlü termik santrallerin bir planlama dahilinde, emekçileri mağdur etmeden, adil dönüşümü hayata geçirerek kapatılması kaçınılmaz bir hal aldı. Tüm gelişmiş ülkeler bu konuda uygulamaya geçmiştir. Paris İklim Anlaşması’nın TBMM’de onaylanarak anlaşmaya taraf olunması, Türkiye’nin ulusal ve uluslararası platformda bu alandaki çalışmalarına olan desteği atılmalıdır. En iyi enerji üretim biçimi enerji verimliliğidir. Yenilenebilir enerji potansiyelimizi en iyi şekilde değerlendirerek ülke içinde enerji verimliliğini sağlamaya yönelik adımlar arttırılmalıdır. Türkiye termik santrallerden bir planlama dahilinde vazgeçerek kendisine net sıfır karbon hedefi belirleyebilecek kaynak gücüne sahiptir. Nitekim toplam yenilenebilir enerji üretim kapasitesi 2010 yılında 17 bin 369 MW iken, 2019 yılında neredeyse 3 katına çıkararak 44 bin 587 MW’a yükseltmiş bir ülke olarak, 2030 yılında elektrik enerjisi talebinin neredeyse %50'sini güneş, rüzgâr ve sudan yani yenilenebilir kaynaklardan temin edilmesi mümkündür. Türkiye, 2030 yılına gelmeden 2026 yılında ise toplam enerji üretiminin %20'sini güneş ve rüzgâr enerjisinden karşılayabilecek güce sahiptir.”