Çalışma bu genin değişime uğramasının, insanların diğer canlılara kıyasla daha uzun mesafe koşabilir hale gelmesini sağlamış olabileceğini gösteriyor.
Mutasyon, ormanlardan uzak bir hayata uyum sağlayan ve Afrika'daki çorak savanlara giden erken hominidlerin döneminde gerçekleşti.
BACAK VE AYAKLARDA DEĞİŞİME YOL AÇTI
Sonuç olarak, ilk hominidler uzun mesafeleri bitkin düşene kadar koşabilir hale geldiler.
Araştırmacılar, insanların gelecek nesillerin hayvan hücrelerini kaplayan şeker moleküllerini nasıl işlediğini değiştiren eski bir hastalığa tepki olarak CMAH'ın işlevini kaybettiğine inanıyorlar.
KANSER VE DİYABET RİSKİNİ ARTIRDI
Bu tek değişikliğin, kanser ve tip 2 diyabet riskimizi arttırmaktan bağışıklığımızı güçlendirmeye kadar her şeyi etkilediği düşünülüyor.
DENEY FARELERİNDE BENZER DEĞİŞİM GÖZLEMLENDİ
CMAH'den yoksun bırakmak için kas distrofisine eğilimli fareler tasarlandı ve hayvanları koşu bandı ile koşu tekerleri üzerinde koşarken gözlemledi.
Araştırmacılar, CMAH olmayan farelerin kontrol farelerinden daha geç yorulduğunu, mitokondrilerin daha verimli bir şekilde emildiğini ve arka bacak kaslarının daha büyük olduğunu tespit ettiler.
Her ne kadar fareler üzerinde test edilmiş olsa da çalışmanın CMAH kaybının avcı-toplayıcı atalarımıza avantaj sağlamış olduğuna dair güçlü bir işaret verdiği belirtiliyor.