Özlem Çetinkaya: ”Bir yere sıkışıyorsam, gerçeklik algımı bozup bir hikaye yazıp öyle sıyırılıyorum”

“İnsanı merak ettim. Yaşamı merak ettim. Yaşamdan sonrasını merak ettim. İlişkileri merak ettim. Nedenleri ve nasılları merak ettim. Merakım beni hikâyelere götürdü. Öyle bir merak ki bu, varsayım gibi görünse de aslında varsayımların cenderesinden gerçekliğin sonsuz olasılıklarına kapı açtı. Yazmayı okuyarak ve yazarak öğrenmeye ve gözlemlemeye gayret ediyorum. ‘Burada gerçekten olan ne?’ sorusunun cevaplarını görmek için çaba sarf ediyorum. Yazmak için farkındalık, farkındalık için yazmanın olmazsa olmaz olduğuna gönülden inanıyorum. Çünkü biliyorum, hiçbir şey göründüğü gibi değil. İlkokul yıllarından bu zamana kadar en büyük tutkum, öğrendiklerimi anlatmak. Bazen eğitmen kimliğimle, bazen bir dost sohbetiyle, kimi zaman yazdığım hikâyelerle. Hikâyelerimdeki kahramanlarının derinliklerini oluşturmak için araştırdıkça insana dair yargılarımdan yavaş yavaş sıyrılmaya başladım. Yargılarımdan sıyrıldıkça da gerçeğin peşine daha çok düşer oldum. Bu süreç beni birçok öğretiyle, çalışmayla bir araya getirdi. Her birine sonsuz teşekkür ederim. Bana katkıları büyük. Kısaca, Özlem Çetinkaya hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığına inanan, gerçeğin peşinden giden, zihnindeki tozları temizleme çabasında olan bir meraklı, bir hikâye anlatıcısı”

“Herhangi bir yere sıkışıyorsam, orada gerçeklik algımı bozup, bir hikaye yazıp oradan öyle sıyırılabiliyorum. Bu, benim yaşamda kalma stratejim olmuş. Bunu fark ettikten sonra, bana yararlı şekilde bunu nasıl kullanabilirim, düşüncesi beni yazarlığa ve yazının içinde kaybolmaya götürdü.”