‘Daha vahim olan; Amerika, Kissinger’ın sözlerine dahi muhtaç duruma düştü’

“Kissinger bana ne ifade ediyor? Sorusuna vereceğim cevap, realistler ile liberallerin el ele dolaştığını gösteren birisidir. Literatüre baktığınızda bunları karşıt gibi sunarlar ama Kissinger’ın yansıttığı tam da liberaller ile realistlerin kol kola gezmesidir. Bununla ne demek istiyorum? Bir taraftan özgürlük lafları eden, öte taraftan amacına ulaşmak için bütün kötülükleri kullanabilen bir siyasetçi. Yazdığı bütün kitaplarda, Kissinger’ın izlediği bir metodoloji var: Önce amacını yazıyor, sonra ona göre gerekçeler oluşturuyor. Yani amaç-neden ilişkisi kuruyor. Örneğin iyi iktisat tarihçilerinden Hobsbawm’ı düşünün. Hobsbawm, neden-sonuç ilişkisi kurar. Fakat Kissinger, aynı zamanda uygulayıcıdır. Yazdığı siyaseti uygular. Doktorası vardır Kissinger’ın analizlerini ve yaptıklarını birer veri olarak kullanırım. Ama bu akademik bir yöntem değildir.

Kissinger’ın ‘özgürlük’ tanımlamalarına bakın. Soğuk Savaş tanımına bakın. Bunu, tarihsel materyalizm üzerinden araştırma yapan biriyle kıyaslayın. Kissinger’a göre Soğuk Savaş nedir? ‘Hür dünyanın özgürlüklerini savunan’ bir Amerikan liderliğinden söz eder. Fakat gider Kamboçya’da halı bombardımanı yapar. Diktatörlere olabildiğince yakın durur fakat özgürlük edebiyatını gündemden düşürmez. Portekiz’de, Latin Amerika’da yaptıklarına bakın. Şili’de mide bulandırıcı şeylere destek verdi. Bir taraftan liberal söylemler yaparken, öte yandan faşizan uygulamaları doğrudan destekleyen bir politika izlemiştir. Bu, realizmle liberalizmin nasıl kol kola girdiğini gösterir. Bir amaç ortaya koyuyor, ona göre nedenler üretiyor. Kissinger’ın yöntemi budur.”

“Dünya ülkelerine bakarsanız, Kissinger’ın verdiği katkıları ve zararları görürsünüz. Kendince ve Çinliler’in bakış açısından şöyle bir katkısı olduğunu söylerler: Çin’in, dünya kapitalist sistemine entegre edilmesinde ciddi bir rol oynadı. 1971’de Çin’i ziyaret etti. Nixon’ın Çin ziyareti ve buradan yola çıkarak SSCB ve Çin arasına, yani iki komünist yönetim arasına çomak soktu netice olarak. Çinlilere ne önerdi Kissinger? Afrika’ya açılmaları konusunda yardım etme sözü verdi. Buna karşılık Çin’in SSCB ile gerginliğin artmasını sağlayacak hamleler yaptı. Bunu diplomaside Kissinger çok ustalıkla yapan birisidir. Bunu eğer siz emperyalizmin hayrına yorumlarsanız olumlu bakarsınız. Eğer bunu emperyalizmin değirmenine su taşımak olarak yorumlarsanız, olumsuz bakarsınız.

Ben Kissinger’ın tarihsel olarak, ‘emperyalizmin hizmetinde bir diplomat ve siyasetçi’ olarak tanımlanmasından yanayım. Emperyalizmin de üstelik çok zor günler yaşadığı bir dönemde yaptı bunları. Vietnam’da korkunç bir direnişle karşılaşmış. Vietnam’dan kaçış formülünü de ortaya atan Kissinger’dır. Devam etseler çok şey kaybedeceklerdi. Kissinger’ın realist özelliği yalnızca kendi devletinin çıkarlarını azami seviyeye çıkarmak değildi. Gerekirse kaybetmeyi, geri çekilip kaçmayı da bilen bir realistti. Son tahlilde Kissinger, Amerikan emperyalizminin en iyi uygulayıcılarından biriydi ve ABD’nin düşüşünün önemli ölçüde yavaşlamasına hizmet eden bir aktör olmuştur.”

“Şimdi Ukrayna Savaşı’nda takındığı tavır aslında yine tipik bir Kissinger yorumuydu. ‘Bir çözüm olacaksa, Ruslara bir toprak verip, Ukrayna’nın savaşı hızlıca sonlandırması doğru olur’ dedi. Burada yaptığı aslında, geri adımın yolunu göstermek ve zeminini oluşturmaktı. Bu bağlamda, oradaki reel durumu gördüğü için bunu söyledi. Ama kendisine birileri ‘Böyle konuşma’ dedi ki, Kissinger o fikirden vazgeçebileceğini söyledi. Ama asıl söylediği tam Kissingervariydi. Birbiriyle çelişiyor gibi gözüken şeyleri aynı anda söyleyebiliyor Kissinger.

Daha vahim olan şu; Amerika, Kissinger’ın sözlerine dahi muhtaç duruma düştü. Ukrayna’da yaşanan gerçeklik, ABD’nin aslında emperyalizmi kendi açısından kurtarmaya çalıştığı halde bunu yapacak kadrolardan yoksun olduğunu ortaya çıkardı. Kissinger gibi birisinin olmaması da bu bağlamda okunabilir.”