'Mazlum'u getirin bana' repliğinden esinlendi: Stres atmak isteyenler para karşılığı dövüyor

Seanslarının 10-15 dakika sürdüğünü aktaran Günay, "Kimileri beni tanımak istiyor, 'Nasıl bir adam?' diyor. Anlıyorum ben davranışından, telefonu açmasından. Biliyorum ki bu müşteri sıkıntısından değil de egosunu tatmin etmek istiyor. Bir kereye mahsus onlara fiyat veriyorum. Her müşteriye gitmiyorum. Yüz yüze geldiyse ne amaçla geldiğini anlıyorum. Öncelikle sebebini, ana konusunu öğrenmeye çalışıyorum. Gerçekten bir sıkıntısı mı var ya da bir medet mi umuyor, hiçbir çare bulamadığı şey ne? Onun kafasındaki esas temayı çözmeye çalışıyorum. Bu kişilere karşı nasıl davranacağımı biliyorum ama egosunu tatmin etmek için benimle bir aktivite yapmak isteyenler olduğunda da onları da geri çevirmiyorum çünkü bu işten ekmek yiyorum. Ona göre de bir fiyat belirliyorum. Karşımdaki kişi art niyetli, kötü niyetli olduğunda, bunun karşılığında maddi ya da manevi bir şey vermeyeceğini anladığımda geri çeviriyorum. Zamanım da kısıtlı. Günde en fazla gidebileceğim müşteri 2-4'tür. Benim çalışma şeklim insanların evlerinde, ofislerinde ya da spor salonlarında aktivite uygulama" diye konuştu.

İşini yaparken profesyonel düşündüğünü, yaşadığı olayı kendisine yansıtmadığını, sanki bir tiyatro veya film çevirmiş gibi davrandığını anlatan Günay, "Sinirlenmeden, müşterinin yerine kendimi koymadan, yapılan davranışı bir tiyatro, film gibi düşünüyorum. Bana karşı yaptığı hatalı konuşmaları, söylemleri, fikirleri, üzerime alınmıyorum. Çünkü o insanın benimle bir husumeti veya düşmanlığını yok. Onun da benimle olmadığını bildiğim için bu konuda rahat oluyorum. Diyelim ki Ahmet veya Ayşe'ye bağırıyor, o ismi özellikle rica ediyorum ki benim adımı karıştırmasın" dedi.

Vücuduna zarar gelmemesi için bazı önlemler aldığını aktaran Günay, "Bir kadının kuvveti en fazla 12-14 yaşındaki bir erkek çocuğu kadardır. Burun kemiği ve haya bölgesi hariç vücuduma vurduruyorum. Kimilerine boks eldiveni de veriyorum. Erkeklerde ise daha korunaklı bir sisteme geçiyorum. Bazıları kask takmamı istemiyor. Ben de ellerimle yüzümü kapatarak vurmasını sağlıyorum" ifadelerini kullandı. Günay dayak yemeden önce müşterilerinin içinin rahat etmesi için bu işi kendi isteğiyle yaptığına dair belge imzalatıyor. Formunu korumak için spor yapmayı aksatmayan stres koçu, günde iki öğün yemek yiyor ve uykusuna da dikkat ediyor. Gündelik hayatta kadınların yükünün daha ağır ve daha çok problem yaşadığını belirten Günay'ın, müşterilerinin yüzde 70'ini de kadınlar oluşturuyor. Türkiye'nin tescilli dayak yiyen adamı, kadınların altın günlerine ve kadın günlerine de ekmek parası için gittiğini söylüyor.

Hasan Rıza Günay, 2015 yılında Amerika'ya gitti ve birkaç hafta önce İstanbul'a döndü. 6 yıl ABD'nin farklı eyaletlerinde mesleğini da icra ettiğini ifade eden Günay, yurt dışındaki deneyimlerini şöyle aktardı: "Gurbette dil bilmediğim için mecburen bu işe girdim. Sosyal sorumluluk projesi altında girdim, para karşılığı olmadan. Metotlarımı Türk müziği ile 'tulumba' adıyla lanse ederek uyguladım. ABD'de huzur evlerinde, askeri emekli lokallerinde, belediyelerin karnaval, panayır gibi etkinliklerinde işimi yaptım. Green Card alana kadar çalışma yasağım vardı. Evde, odada, bahçede oturmam lazımdı. 17. yüzyılın alışkanlıklarıyla yaşayan ve teknolojiyi tamamen kullanmayan Amişler ile tanışma fırsatı buldum. Hayatlarını inceledim. Barter usulü alışveriş yapıyorlar. Parayı çok sevdiklerini fark ettim. Evde yaptığım künefe, kebapları onlara ikram ederek samimiyet kurdum. Çalışma yasağımın olduğu bu dönemde ne yaparım diye düşündüm. Dart gibi kendimi hedef tahtası yaptım. Yumurta, domates ve yumuşak meyveleri kendime attırarak eğlence adı altında gençlerle aktivitelerimi yaptım. Para almıyordum ama etkinlik karşılığında, hayvan ürünleri alıyordum." Günay, ABD'de çalışma iznini aldıktan sonra da dil bilmediği için benzin istasyonunda aynı işi yapmaya devam ettiğini, deposunun tamamını dolduranlara metotlarını uygulattığını söyledi.

Hasan Rıza Günay, "Hayat bir kavgadır, mücadeledir. Biz de bu mücadelelere, kavgalara giriştik. Yokluk da gördük, fakirlik de gördük. 'Niye yan baktın?', 'Niye omuz attın?', 'Benim takımıma niye laf söyledin?', 'Niye sen bu mahalleden geçiyorsun?'... Hayatın içinden geldik ve bunları dolu dolu yaşadık İstanbul sokaklarında, dehlizlerinde. Ezildik de dayak da yedik ama dayak atmayı da öğrendik. Çok büyük bir ders çıkararak, hiçbir insanı ezmemek için de mücadele ettik. Fiziken kavganın dışında her türlü kavgayı veriyorsun, mücadele ediyorsun hayatla" dedi. Yaptığı iş dolayısıyla yakın çevresinden de ilginç tepkiler aldığını anlatan Günay, "Art niyetlilere dedim ki bu işe girdik, gittiği yere kadar gideceğiz. Alnımızın akıyla çalışıp, emeğimizle helal lokmamızı kazanıyoruz. Biz de böyle bir yolu seçtik, buna saygı duymanız lazım dedik" ifadelerini kullandı. Stres koçu olmak isteyenleri eğitmek isteyen Günay, 3-5 yıl daha dayak yedikten sonra bayrağı gençlere devretmeyi düşünüyor.