‘Herkesin satranç öğrenmesi gerekir, en başta da politikacıların’

“Pandemiden önce ilkokullar, anaokulları çok sık ziyaret ediyorlardı. Haftada 5-6 tane okul geliyordu buraya. Gelen çocuklar bir hafta on beş gün sonra annelerini babalarını da getiriyordu kollarından çekerek buraya. Şanlıurfa’dan Kahramanmaraş’tan ziyaretçiler geldi. Gelenler çocuklarının hatırına geliyor. Henüz küçücük çocuklar satranç oynuyor. Boyu yetişmiyor masaya, masanın üzerine yatıyor o şekilde satranç oynuyor, sevdiği zaman büyük bir tutku oluyor.”

“Ben de izledim o diziyi, bazı filmler veya diziler biraz abartıyor olayları bu öyle değil. Son hamleyi yanlış yaptığınız zaman yenilirsiniz. Sonra araba kullanırken, gece yattığınızda, otururken, onu düşünüyorsunuz. Ben bu hamleyi öyle değil de böyle yapsaydım kazanırdım diyorsunuz. O düşünce tarzı, mantık yöntemi her an devam ediyor. Size doğru düşünmeyi öğretiyor.”

“Satranç tutkum 1947’lerde başladı. İnsanlar çok genç yaşta başlıyor satranç oynamaya, o tarihlerde bu hayal edilemeyecek bir şeydi. O tarihlerde satranç toplumun elit tabakası tarafından oynanan bir oyundu. Babam cebir geometri öğretmeniydi ve çok iyi bir satranç oyuncusuydu. Ben 8-9 yaşında satrancı babamdan öğrendim, tek rakibim babamdı. Babamla satranç oynarken hep yenildim, babam gözyaşına bakmayan bir öğretmendi, bir defa da şakacıktan şu çocuk mutlu olsun diye yenilmedi. Bir defasında bırakmak üzereydim, bir gün babamı yendim. Öğrenince sıkılmıyorsunuz, öğrenme düzeyinde kopabiliyorsunuz. Disiplin isteyen bir şey. Bir süre sonra sıkılıp kaçanlar çok oluyor.”

“İlk defa 1975 yılında Milano’da çok güzel bir satranç gördüm. Tematik satrançlar olduğunu öğrendim. Ulusların kültürlerini, giyim tarzlarını, tarihlerini yansıtan satranç takımları olduğunu gördüm. Milano’daki o satranç takımını aldım. Alırken de bir koleksiyon yapma amacıyla almadım. Her ülkede o ülkenin özelliklerini gösteren satranç takımları var. İkinci satranç takımını Hong Kong’dan aldım. Sonra her seyahat boyunca gözlerim vitrinlerde oldu, tematik satrançlar aradım.”

“Satranç koleksiyonunun büyümesi yavaşladı. İnternette çok güzel satrançlar çıkıyor fakat onları satmıyorlar. Yurt dışından satranç aldığınız zaman da, parasal değeri çok büyük rakamlara ulaştı. İyi bir satranç 400-500 euro civarında. “

“Güzel sanatlara ilgi, ülkelerin tarihlerini, coğrafyalarını, örf adetlerini öğrenme gibi etkileri var çocuklarda. Sabır, disiplin bunları elde ediyor çocuk satranç öğrendiği, centilmenliği öğreniyor çocuk satrançla. Çocuğun eğitimine, düşünce tarzına çok büyük katkısı var. Herkes için önemli, doğru strateji hedeflemek ve yönlenmek bakımından. Herkesin bilmesi lazım satranç en başta politikacıların. Mustafa Kemal Atatürk çok iyi bir satranç oyuncusuydu, İsmet Paşa, Süleyman Demirel de öyleydi.

“Büyük şehirlerin hepsinin özel satranç takımı var: Londra, Milano, Barcelona, Berlin, Dallas, New York. Önde gelen şehirlerin satranç takımı var. Türkiye’de bu yoktu. Biz iki tane yaptık, biri Ankara ile ilgili, bir tanesi de Ankara Kalkınma Ajansı ile birlikte yaptık. Ekrem İmamoğlu bir toplantı için gelmiş sonra da boş vakti olmuş. ‘Satranç Müzesi’ne gidelim’ demişler. Baktı müzeye ve ‘İstanbul’un neden satrancı yok?’ dedi. Biz Ankara’da iki satranç takımı çıkardık, İstanbul’da 50 takım çıkarırız.”