Türk Dil Kurumu şakşakçının üç anlamı olduğunu belirtir. Birinci anlamını, “bir kimseyi veya onun yaptığı her şeyi doğru bularak öven ve başkalarına da kabul ettirmeye çalışan kimse, alkışçı, zilli bebek” olarak tarif eder. İkinci anlamını, “para karşılığında alkış tutan kimse, goygoycu” diye aktarır. Üçüncü ve eskimiş anlamını ise “özellikle tiyatroda oyunu alkışlamak için parayla tutulan kimse” diye belirtir.
Tabii şak şak sesi geldiği için zihninizde önce alkış tutma belirmiş olmalı. Şakşakçılık aslında nereden geliyor biliyor musunuz?
Hokkabazla pîşekârın kullandığı şakşak adı verilen tahtadan yapılma âletin gördüğü işe benzetildiğinden bu adı almıştır.
Peki, şakşak nasıl bir alettir?
Bu sorunun yanıtını da Mehmet Zeki Pakalın’ın hazırladığı “Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü”nün 3. cildinden okuyalım:
“Şakşak, hokkabazların çıraklarına, orta oyununda pîşekârın kavukluya vurduğu, bir tarafının iki ucu bitişik, öbür tarafının uçları serbest iki parça tahtadan yapılma âletin adıdır. Halkı güldürmek için kullanılan bu âlet vurulunca şak, şak diye ses çıkardığından bu ad verilmiştir.”
