İşte Safiye Akçil’in Atilla Güner’le Akşam Postası yayınındaki sözleri:
“Bizim yaşadığımız yer deyim yerindeyse dağ başı diye adlandırılan bir yer. Yolun kenarına göstermelik seralar yaptılar. Buraya kuyu açtılar, deremizden boru geçirdiler. Yaşadığımız yer burası, başka sığınacak limanımız yok. Zeytinimiz, mandalinamız, ne bağımız ne bahçemiz hiçbir şeyimiz kalmayacak. Birilerinin cebi dolacak diye biz burada nefessiz, havasız kaldık. Köylüyü yok etmeye çalışıyorlar. Köyümüzü batırdılar. Köyümüzün gençleri uğraşıyorlar, bakalım ne yapabilecekler. Adalet nasıl işleyecek bilemiyorum ama adalete güvenim kalmadı bu devirde.”
