Anne-babası ve iki kardeşiyle Avrupa’ya gitmek için İstanbul’dan Edirne’ye oradan da Yunanistan’a geçen Menice Arapzade, Yunan polisi tarafından sınır dışı edilirken "Ailemi kaybettim. Annemi babamı çok özlüyorum, onların nerede olduğunu bilmiyorum" diye feryat etmişti.
Aile Bakanlığı devreye girdi. Menice ailesine kavuştu. 2 yıldır Konya Ereğli’de yaşayan Afgan asıllı ailenin ağabeyi Hamit Arapzade, Konya’daki evlerinden Akşam Postası canlı yayınının konuğu oldu:
"İstanbul’dan otobüs ile Edirne’ye gittik. Sınırı karayolundan geçtik, bir gece Yunanistan’da kaldık. Gece polisler geldi 'Keşke gelmeseydiniz, dönün' dediler. Ailemin telefonunu, kıyafetlerimizi her şeyimizi aldılar. Benim Beşiktaş formam vardı onu da aldılar. Ben çok üzüldüm. Sabah otobüsler geldi. Bizim oradan çıkartacaklardı. Ben ve ailem arabaya bindik o sırada Menice başka bir araca bindi. Biz o sırada kardeşime ‘Menice gel' dedik ama gelemedi. Sonra arabalarla bizi sınıra götürdüler. Kardeşimi bir daha göremedik. Türk polisi bize çok iyi davrandı, ben onları çok seviyorum. Çok şükür kardeşimi bulmuşlar. Bize destek oldular, kıyafet verdiler. Gözyaşlarım aktı saatlerce, bulununca çok sevindim."
Hamit, "Bir gece Yunan tarafında uyuduk sonra bizi yakaladılar. Yunan polisi her şeyimizi aldı. Beşiktaş formamı da aldı. Uyku uyuyamıyorum. Beşiktaş Atatürk’ün takımı. Ben Atatürk’ü ve Beşiktaş’ı çok seviyorum. Ne olur bana formamı geri versinler" dedi.
Atilla Güner’in “Sen Beşiktaşı nereden tanıyorsun ne kadar zamandır Türkiye’desiniz?” sorusuna Hamit şöyle yanıt verdi:
"İki yıldır Türkiye’de yaşıyorduk. Ben Türkçeyi burada 5-6 ay içerisinde öğrendim. Ben Türk olsaydım keşke. Bu vatana hizmet etmek isterdim. Atatürk’ü çok seviyorum. Türkiye’yi kendi vatanım gibi görüyorum. Ben Türk olsaydım keşke. Bu vatana hizmet etmek isterdim Beşiktaş’ı çok seviyorum. Yunan polisi Beşiktaş formamı aldı ben çok üzüldüm. Gece düşünüyorum benim formam nerede diye. Nereye gidersek gidelim nerede olursak olalım ben Beşiktaş’ı unutmam. Atatürk’ün Beşiktaşlı olduğunu öğrenmiştim ve ben de o gün Beşiktaşlı oldum. Babam iş bulamadı, para kazanamadı. Türkiye’de yaşamak çok güzel ama bizim için çok zor. Durumumuz iyi olsaydı, imkanımız olsaydı bizim Yunanistan’da ne işimiz olurdu. Ben Türk kimliği istiyorum, burada yaşamak burada okuyup çalışmak istiyorum. Ereğli’de futbol oynuyorum. 2 Ay sonra İtalya’ya turnuvaya gidecektik. Sınırı geçtiğimiz zaman öğretmenlerim aradılar, beni çok özlemişler. Ben de onları çok özledim."
