Ukrayna’da görev başında hayatını kaybeden savaş muhabiri Andrey Stenin’in annesi: ‘Oğlum her şeyin üstesinden gelirdi’

Bugüne dek Andrey, yalnızca güzel sözlerle anıldı. İnsanların anılarında her daim güvenebilecekleri gerçek bir dost; sakin, aklı başında ve kabiliyetli birisi olarak kaldı. Peki, bizlere Andrey’in çocukluk yıllarından söz edebilir misiniz?

Yalnız kalmaktan hoşlanan bir çocuktu. Evimize bir misafir geldiğinde Andrey’i ne ortalarda görür ne de duyardınız. Bir köşede oturur, sessizce kitaplarını okurdu. Kitapları çok sevdiği gibi, okula gitmeye de bayılırdı. Bu yüzden başarılı bir öğrenciydi. Oldukça merhametli bir çocuktu. Tüm vaktini kitaplarıyla geçirirdi.

Size kendini pek açan, anlatan biri değil miydi?

Hayır hayır, bizim ailede herkes böyle kapalıdır. Andrey eve geldiği zaman selamlaştıktan sonra bilgisayarının ya da kitaplarının başına otururdu, sesi duyulmazdı. Kendisine bir şey sorduğunuzda ilgisini çeken bir şeyse yanıtlar, değilse yanıtsız bırakırdı. Oldukça güzel konuşurdu. Bir keresinde buraya geldiğimde bana iyice dökülmüş, candan konuşmuştu, onun konuşmasını dinlemek hoşuma giderdi. O kendi kendini yetiştirdi, gelişmesi için bizim ona sunacak imkânımız yoktu, her şeyin üstesinden kendi gelirdi.

Sıcak bölgelerde muhabirlik yapmak istediğini dile getirdiğinde onu bu fikrinden vazgeçirmeye çalıştınız mı?

Hayır, açıkçası bundan haberim de yoktu. Çok az telefonlaşıyorduk. Bizi ilk o aramıyordu, ancak ben de hiç olmazsa sesini duymak zorunda hissediyordum. Arayıp halini hatırını soruyordum. Sesini duyduğumda her şeyin yolunda olduğunu anlıyordum, pek de bir şey anlatmıyordu zaten. RİA Novosti adına çalışacağı için çok mutlu olmuştu. Ardından bir kere yine uzun bir süre kendisinden hiç telefon almadık. Telefonlarımız hiç çalmadı. Sonra ben aradım, Suriye’de olduğunu söyledi. O zaman öğrendim böyle yerlere gittiğini.

Ölüm haberini aldığınızda nasıl hissettiniz?

Orada savaşın olduğunu bilmiyordum, o zamanlar haberleri pek takip etmezdim. Ancak artık yakından takip ederek, söz konusu bölgelerdeki gazeteciler için endişeleniyorum. Ukrayna’ya gittiği zamansa… Bölgede gazetecileri öldürmeye başladıklarını öğrendiğimde, bir şey beni oğlumu kaybedebileceğimi düşündüm. Ayrıca Andrey’in orada olduğunu bilmiyordum. Beni kandırıp gitmiş. Bana bir bilgisayar hediye etmişti, ondan sonra haberleri izlemeye başlamıştım. Çektiği fotoğrafları gördüğümde anlıyordum ki yaşıyordu, her şey yolundaydı. Onu böyle takip ediyordum.

Olanları nasıl öğrendiniz?

Ukrayna’da gazetecilerin zulmedildiğini ve başlarına ödül koyulduğunu öğrendim. O zaman anladım ki tehlikeli bir durum var. 17 Temmuz günü, onu aradım. Sesi oldukça neşeli geliyordu. Slovyansk’ta bir hostele yerleştiğini anlattı. 6 Ağustos’ta ise kız kardeşim beni arayarak, haberlerde gazeteci Andrey Stenin’in kaybolduğu başlıklarını gördüğünü söyledi. Ardından televizyonu açtım ve durumu haberlerden öğrendim. O günlerde kendimi kafese kapatılmış bir hayvan gibi çaresiz hissettim. Ne yapacağımı bilemedim, sonra haber ajansını aradım. Yeğenimle birlikte ajansa gittik, orada bizi hem karşıladılar hem de konuklamamız için bir yer ayarladılar.  Ardından orada yaklaşık bir ay bekledik. Sonra Dmitriy Kiselev bizi arayıp oğlumuzu bulduklarını söyledi. Rossiya Segodnya ve ekibine minnettarım, bu süreçte desteklerini hiç esirgemediler.

Kimi zaman kendi içimden Andrey ile konuşuyorum, bana iyi geliyor. Donbass’a gidip kabrini* ziyaret ettiğimde kendi kendime, “İşte Andrey, artık özgürsün, seni serbest bırakıyorum” demiştim. Ancak o benim oğlum ve ondan kopamıyorum. Hep benimle kalacak. Ağlamak istemezdim, ancak gözyaşlarımı tutamıyorum.

 

*Donbass’ta Andrey’in öldürüldüğü yere yapılan anıt mezardan bahsediyor. Andrey’in mezarı Moskova’da bulunuyor.