Bu başta görevi nedeniyle gerekse de, Mariupol'den Donetsk'e dönme kararı aldıktan sonra Auşev, yanında bu 'bagajla' DHC'de daha iyi karşılanmayı umuyordu.

Bir bölge sakini olan Lyudmila Momot, 3 Ekim 2018'de kaybolan oğlu İgor'un (1990 doğumlu) akıbetinin ortaya çıkartılması ile ilgili Reno'ya başvurdu.

Lyudmila, Reno'ya oğlu İgor'un kaybolmasından bir hafta sonra kimliği belirsiz bir kişinin kendisine telefon edip onun havalimanında bulunduğunu ve 3 bin dolar karşılığında serbest bırakılabileceğini söylediğini aktardı.

Emekli bir kadın olan Lyudmila'nın bu kadar parası yoktu ve 'üst düzey bir asker' olduğu için Reno'dan yardım istedi.

Evet, 'Mariupol Havalimanı' adı altındaki bu cehennemde insan ticareti teklif ediliyordu. Büyük ihtimalle bu havalimanına Aziz Georgiy Kurdelesi taşıdıkları veya telefonlarındaki şüpheli bir fotoğraf yüzünden düşmüş sıradan insanlarla ilgili bir durumdu. Zira DHC üyeleri ve milisler burada işkenceye maruz kalıyor, haklarında ceza davaları açılıyordu. Onlar için 2-3 bin dolarlık fidyeye gerek duyulmuyordu.

Karakosov o günü çok iyi hatırlıyordu: "Tutsağın yakını ve anlaşılan kişi bizimle arabadaydı. Telefon açıp hangi araca giriş izni vereceklerini söyledi. Tutsak havalimanından çıkarılıp arabaya bindirildi. 35-40 yaşlarındaydı, feci şekilde dövülmüştü. Sanıyorum üç gün kadar orada kalmıştı. Tek kelime konuşamıyor, konuşmak da istemiyordu."

Yerli bir taksici olan bir başka müşterisi daha da konuşkandı. Pasaportunun sahte olduğu ve sabotajcı olduğu şüphesiyle gözaltına alınmıştı. Onu havalimanına götürüp her şeyi itiraf etmesini söyleyerek birkaç gün dövmüşlerdi. Ancak itiraf edecek bir şeyi yoktu ve infazcılar buna ikna olduğunda serbest bırakılmıştı. "Yanındaki 2 bin doları almışlar, ama yine de hayatta kaldığı için şanslıydı!" diye konuşan Karakosov'un kendisi de kısa süre sonra havalimanında tutsak olmuştu.

Müşterilerinden farklı olarak Karakosov 'Azov' ve 'SBU'nun öylesine bir kurbanı değildi. DHC'nin aktif bir destekçisi ve 11 Mayıs referandumunun organizatörlerinden biri olarak Ukrayna güvenlik güçlerinin takibine uzun zaman önce takılmıştı.

'Azov' onu 11 Ağustos'ta aracını tamir ettirmek için arkadaşının yanına gittiği sıra, bir otomobil kuruluşunda gözaltına almıştı. Karakosov, cep telefonu sinyalinden yerini tespit edip kendisini yakalayabildikleri görüşünde.

Karakosov "Uygulamalar ABD'nin Guantanamo'da yaptıkları gibiydi. Kol ve bacaklar açık şekilde sırt üstü yatırılıyor, başınızın üzerine bir bez koyulup üzerine su dökülüyordu. Bu da boğuluyormuşsun gibi bir his veriyor. Yoğun soluk almalarla birlikte su dökülürken beyin bunu boğulmak gibi algılıyor. İşkence sırasında mikro bir felç geçirdim. Sanki kafama milyonlarca iğne batırılmış gibiydi" ifadelerini kullanıyor.

Karakosov, yaşadıklarını anlatmaya şu sözlerle devam ediyor: "Bir başka işkence yöntemi de 'makas'tı. İki paralel demir arasına tutsağın elleri yerleştiriliyor, üstteki demir bir yükseklikten bırakılıyor ve parmaklar kırılıyordu."

'Azov' Karakosov'dan referandumun organize edilmesinde dahli olan ve DHC'ye bağlı başka kent sakinlerinin isim ve bilgilerini vermesini istedi. Tutsaklardan vahşice alınan bu bilgiler, Azov'un karanlık işlerini yapmayı üstlendiği SBU'ya aktarılıyordu.

Karakosov "SBU ne olursa olsun yasal çerçevede hareket ediyordu. Azov Taburu, SBU'nun maşası gibi, canlarının istediği her şeyi bu şekilde yapabiliyorlar. SBU da bu sayede her zaman 'Biz değildik. Bu Azov Taburu, bize bağlı değiller' diyebilir" ifadelerini kullanıyor.

İşkencelerden sonra Karakosov'u SBU'nun Mariupol birimine teslim ettiler. Resmi bir şekilde gözaltı protokolü oluşturuldu, mahkum daha sonra Mariupol merkezi dışındaki Kamenskoye gözaltı merkezine götürüldü. Durumu o kadar kötüymüş ki, ölür diye başta merkeze almak istememişler.

Morozova, orada mahkumların cesetlerinin gömülü olduğu gizli mezarların olabileceğini savunuyor:

"Abartıda bulunmak istemem ancak 2014'ten beri konuyla ilgilenen biri olarak, YouTube'da ve Ukrayna televizyonlarında birçok kişinin gözaltına alındığına dair görüntü vardı. Bu insanlar şimdi nerede belli değil… Beş yıl oldu ve birçoğunu bulamıyoruz. Dolayısıyla onların buralara götürüldüğünü düşünmek için her türlü zemin var."

Morozova "249 kişiden 101'i Ukrayna tarafından resmi olarak doğrulandı. Geri kalanının akıbeti belli değil. Bu tarz noktaların yakınlarında toplu mezarların yer aldığı ya da bulunacağı ihtimalini dışlamıyorum" ifadelerini kullanıyor.

Morozova, açıklamalarına şöyle devam ediyor: "Eminim bunun gibi başka yerler de var. Yakında Mariupol'de böyle başka yerleri de öğreniriz. Sözgelimi geçen yıl genç bir kadın gözaltına alındı. SBU kadını Berdyansk kasabasına götürdü. Bir ay kadar kadının nerede olduğunu bulamadık. Daha sonra SBU'nun yasadışı bir gözaltı yeri olduğu ortaya çıktı. Bir ay boyunca kadını dövmüşler, işkenceler yapmışlar. Bu genç bir kadın… Yapabilecekleri her şeyi yapmışlar kadına. Ve aç bırakmışlar."

Morozova'ya göre, Azak Denizi Kıyıları'ndaki yerleşim birimlerinde terk edilmiş birçok tatil yeri var. Ukraynalı taburlar buraları gizli hapishane olarak kullanıyor.