Eski Karadağ Başbakanı Milo Cukanoviç, kısa bir süre önce ülkedeki başlıca işverenin devlet olduğunu belirtmişti. Bu, Karadağlıların birçoğunun devlet memuru olduğu ve üretime katkıda bulunmadığı anlamına geliyor. Örneğin ülkenin en ‘yaşlı’ kentlerinden biri Nikşiç, bir zamanlar eski Yugoslavya’nın en büyük endüstri merkezlerinden biriydi. Karadağ’ın kıyı kesiminden uzak kalan ve dolayısıyla daha yavaş gelişen kuzey bölgelerinde de emeklilerin sayısı, çalışanların sayısını aşıyor. Eskiden Karadağ’ın başkenti olan Cetinje kenti de oldukça yaşlı kabul edilmekte.
Karadağ'ın ‘Umutsuzluğa Karşı Direniş’ adlı muhalif hareketinin üyelerinden Mladen Bojanic, Sputnik’e verdiği mülakatta, bir devletin normal işlevleri için çalışan sayısının emeklilerin 3 katı olması gerektiğini savunan Almanya’nın ilk şansölyesi Otto von Bismarck’ın yaşıyor olsaydı, sadece Karadağ’ın önde gelen turizm merkezi Budva’daki işlerin gidişatından memnun kalabileceğini, çünkü sadece burada çalışanların emeklilerden 3 kat fazla olduğunu söyledi.
'SORUNLAR HALININ ALTINA GİZLENDİ'
“Yönetim bunun farkında ve 2006’da Karadağ, Sırbistan ile kurulan birlikten ayrıldıktan sonra vatandaşlara reform gerçekleştirme sözü verdi, fakat şimdiye kadar herhangi bir şey yapılmadı. Yönetimin o an için reform yapmanın siyasi bakımdan yararlı olmayacağı düşüncesiyle sorunları ‘halının altına gizledi.' Ülkenin kuzeyine gelince, işin yetersiz olması nedeniyle yerli halk oradan (başkent) Podgorica’ya veya kıyı kesimlerine göç ediyor.”
Karadağ’ın ikinci sorunununsa çok fazla idari makamın bulunması olduğunu belirten Bojanic, “Şu anki sistem son derece cansız durumda. Resmiyete bakıldığında istihdam edilenlerin sayısı artıyor, ancak bu kişiler, üretime katkısı olmayan devlet sektöründe çalışıyor. Sonuçta giderek borç bataklığına saplanıyoruz. Sistemin hala çalışıyor olması, devlete ait işletmelerin ve mülklerin satılmasından kaynaklanıyor, ancak bu kaynak ta tükeniyor. Her şeyin bir sınırı var. Mevcut durum çok ciddi sorunlara yol açabilir” uyarısında bulundu.
