Pişman İnsanlar Cemiyeti programının yapımcısı ve aynı adlı kitabın yazarı Özcan, programını şu sözlerle anlattı:
“Pişman İnsanlar Cemiyeti; kimine göre sıradan, kimine göre sıra dışı herkesin toplandığı bir mahalle. Yayın hayatına 1 Aralık 2016’da başlayan ve uzun yıllardır kesintisiz olarak devam eden bu radyo programı, dünyayı düşleyen, bazen düşünen, bazen de düşen birçok insanın bir araya gelmesini sağladı.”
‘Podcastlerle, radyo ‘bitiyorum’ derken yeniden doğdu bence’
Podcast kültürünün ortaya çıkması ve yayılması ile radyoculuğun yeniden doğduğunu kaydeden Reha Özcan, ABD’de yükselen trendlerin sosyal medya sayesinde daha hızlı yakalandığına dikkat çekti:
“Küçükken en çok sevdiğim şey ‘Radyo Tiyatrosu’ dinlemekti. Podcastlerle, radyo bitiyorum derken yeniden doğdu bence. Dinleyicilerin tercihi podcastlerin yükselişiyle beraber yeniden ‘talk yayıncılığı’ daha çok sevdiğini ortaya çıkarttı. Amerikan yayıncılığını biz çok takip ediyoruz. Televizyonlarımıza da üç sene önce Amerika’da ne yayınlanıyorsa onun uyarlaması geliyor. Sosyal medyanın artmasıyla bunu daha hızlı yakalıyoruz.”
‘İnsanların yanındaki arkadaşı gibi bir şey radyo’
Radyo programlarının insanlara arkadaşları gibi hissettirdiğini belirten Özcan, sözlerini şu şekilde sürdürdü:
“Duyguyu geçirmek gerekiyor. İnsanların yanındaki arkadaşı gibi bir şey radyo. İnsanların tek başına olduğunu hissettiği an yanında biri varmış gibi sarıldığı bir şeye de dönüşebiliyor radyo. Bir şeyi izlemeyi hep çok az sevdim. Çünkü bir şeye odaklanmanın dinleyerek daha rahat olduğunu, radyonun hayal gücünü daha çok geliştirdiğini düşünüyorum.”
‘Pişmanlığın her zaman denemek ve yanılmakla ilgili olduğunu düşünürüm’
Reha Özcan, pişmanlık kavramı hakkındaki düşüncelerini aktardı:
“İnsanlar pişmanlığa bence yanlış bakıyorlar. Pişmanlığın her zaman denemek ve yanılmakla ilgili olduğunu düşünürüm. Bir şeyi denemeyip içimizde uhde kalacağına deneyip pişman olabiliriz Hayat başarı kadar başarısızlığın en büyük gerçekliğiyle ilgilidir, bunu kabullenmek gerekir. İnsanoğlunun iyi olmak gibi bir arzusu olduğu için kötü yanlarımızı da görmemiz gerekir. Yaptığı hatayı fark ettirdiği için pişmanlık o kadar da körü değildir.”