“Bugün sizleri görmek çok güzeldi. Hastanede yatan çocukları ziyaret ettik. Yanınızda olduğumuzu hissettirmeye çalıştık, başka bir amacımız yok. Size bizi 6 yıldır izlediğiniz için gönül borcumuz var. Duygusal olarak o kadar yara aldım ki bu ay, ne yapsam az kalıyor sanki panik halim geçmiyor. Çekilen acılara empati yaptıkça huzur içinde yaşayamıyorum. Sırtım boynum gerçek anlamda büküldü. Sesim kısıldı. Hepinizin bildiği en sevdiğim şey olan mizah bile çaresiz, iyileştirmiyor. Sevgili Ata’mın huzuruna çıkınca bugün, bütün bu dolmuşlukla gözyaşlarımı tutamadım. Böyle duygusal bir ay geçirirken Anıtkabir’de olmak çok iyi geldi. Ata’m bugün deftere sana yazı yazarken ellerim titredi, kelimelerime zor nokta koydum. Emanetine iyi bakıyor muyuz diye düşündüm. Bu güzel ülke için sana minnettarız. Emanetin olan Türkiye Cumhuriyeti sonsuza dek yaşayacaktır, bizler buradayız. Huzur içinde uyu Atam…”