“Depremde ablamı kaybettim. Bana ve akrabama çadır var ama diğer akrabalarıma çadır gelmedi seralarda yatıyorlar, eniştem ve teyzem çocuklarıyla birlikte arabada yatıyor. İstanbul AFAD’tan aradılar, ‘çadır ihtiyacınız var mı’ dediler. 200 çadıra ihtiyacımızın olduğunu söyledim. ‘Gereken yerlere bildireceğim’ dediler ama şimdi kendilerine ulaşamıyoruz, telefona bakmıyorlar. Hayırsever insanlardan çadırlar geldi. Demek ki ulaştırılması zor değilmiş. Çadırlar köy girişine kadar gelmişti ama AFAD çadırlara el koydu, bize çadır ulaşmadı. Muhtar Bakanlık ile toplantıya gidiyor her gün görüşüyoruz ha geldi, ha gelecek deyip duruyor.
Afyon’dan hayırsever birisi köyümüze konteyner gönderdi AFAD ona da el koydu dediler. Köyde yaklaşık 15-20 çadır var onları da herkes kendi imkanlarıyla aldı. Dönüşümlü olarak arabalarda yatan insanlar var. Burası çok soğuk bir de üstüne yağmur yağıyor. Hem çadır yok hem de elektrik yok. Jeneratör, soba, battaniye ve çadır istedik ama bizimle ilgilenen kimse olmadı. Depremin ilk günü buraya kimse gelmedi. Halbuki 39. Piyade Tugayı bize 5 km uzaklıkta. Kendi imkanlarımızla kayıplarımızı aramaya başladık. İkinci gün AFAD, üçüncü gün Jandarma geldi. Buradaki evlerin hepsi kullanılmaz halde.”