CHP'li Pala, belgeleriyle açıkladı: Sağlık Bakanlığı onaylıyor ama SGK ilacı vermiyor

Bazı ilaçlar ve tedavilar SGK tarafından karşılanmıyor. Bu gerçekten çok sık karşılaştığımız bir durum. Ancak bu olguda karşılanmama gerekçesi olarak hastanın 65 yaşın üzerinde olması gösteriliyor. Bir yandan sağlık hakkı açısından kabul edilemez bir durum diğer yandan da tam bir yaş ayrımcılığı. Sağlık Bakanlığı’nın onayı var. Endikasyon dışı ilaç başvurusu diye adlandırılan karar. 67 yaşında bir hasta, doktora gidiyor. Eğitim araştırma hastanesinde kendisine böbrek kanseri tanısı konuyor. Bu tanıyı aldıktan sonra kendisine bir tedavi öneriliyor. Bu tedavide kullanılan ilaçlar bu sene temmuz ayında geri ödeme listesine alınan ilaçlar. Bu doktor, hastayla ilgili ilaçları hastane eczanesinden almak için başvurunca, hastanedeki bilgi yönetim sistemi, sağlık uygulama tebliğinde, bu ilacın ancak 65 yaşın altındakilere verilebileceği gerekçesiyle doktorun ilaç isteğini reddediyor. Bunun üzerine onkoloji uzamanı doktor, başka bir yola başvuruyor. Endikasyon dışı ilaç kullanım onayı diyoruz. Böyle bir onay da sadece Sağlık Bakanlığı’ndan alınıyor. Doktor bey hastanın durumunu anlatıyor ve Sağlık Bakanlığı’nın bu konudaki yetkili kuruluşu olan Türkiye İlaç ve Tıbbi Cihaz Kurumu’na başvurusuna yapıyor. Kurum başvuruyu inceliyor, kendi uzmanlarına bu konuda rapor yazdırıyor ve sonuç olarak 8 Eylül 2025 tarihinde bu ilaçların kullanılmasının uygun görüldüğüne dair bir karar veriyor. Yani Sağlık Bakanlığı ilaç kullanılsın diyor, ama Çalışma Bakanlığı’na bağlı SGK, tebliğdeki düzenleme nedeniyle yaş sınırını gerekçe göstererek ilacı vermiyor. Bunun üzerine hasta dava açıyor, ilaç karşılansın diye bir de tedbir kararı aldırıyor. Dava devam ederken bir an önce bu ilaçların bedelleri karşılansın isteniyor. Mahkeme konuyu SGK’ya soruyor. SGK yanıtta diyor ki, bu hasta 65 yaş üzeri olduğu için Sağlık Uygulama Tebliği’nin 4.2.14.C-5 fıkrasına göre bu ilacın karşılanması mümkün değil diyor. O yüzden de mahkeme tedbir kararını reddediyor. Bu yaklaşım sağlık hakkını hiçe saymaktadır, ayrımcı bir uygulamadır. İletişim Başkanlığı’na söylüyorum. Burada Sağlık Bakanlığı’nın yetkili kuruluşu hastada ilaçları kullanabilir raporu vermiştir.

Küçükçekmece’deki İkitelli Mahallesi’nde bir süredir saha çalışması yapıyordum. Orası İstanbul’un en yoksul mahallelerinden bir tanesi. Sokaklarda sabahlardan gece saatlerine kadar farklı yaş skalalarında çok fazla çocuğun olduğu bir mahalle orası. 13-14’ten 20 yaşına kadar giden gençlerin yoğun olduğu bir mahalle. Haberi yapmak için gece ve akşam saatlerinde çocuklarla konuştum. Beni en çok şaşırtan şeylerden bir tanesi konuşmakta hiç zorlanmamam oldu. Çete üyesi, çeteyle ilişkisi olanlar çok rahatlar. Konu çeteye gelince konuştuğum çocukların çeteyle geçmişte bir ilişkisinin olduğu mahallece o kadar normalleşmiş ki gece saatlerinde gördüğün tüm çocukların hayatlarından çete ve suç ilişkisi geçmiş. Bunları çok rahat anlatıyorlar ve meşru da görüyorlar. Çocuklar hayatları boyunca babasından şiddet görmüşler evden bu yüzden kaçmışlar. Güç meselesini o zamanlardan ediniyor. ‘Ben güçlü olmalıyım ki bana, kardeşime şiddet uygulanmasın’ mantığıyla bir güç arayışı oluyor. O yaşlarda sokağa düştükleri vakit ‘ağabey’ dedikleri çete üyeleri ve liderlerine ‘hayatımı kurtardı, cebime para koydu’ diyerek kendilerini daha güçlü hissettiklerini söylediler. Silah, bıçak taşıma çocuklarda bir güç unsuru yaratabiliyor. Bunların çok temel sebebi var: Yoksulluk ve aile içi şiddet. Güç kimdeyse çocuklar ona yöneliyor. İnsan vurmanın piyasası varmış. Bel altı 90 bin TL. Bel üstü 10 milyon kadar varıyor, hasmına bağlı. Önemli biriyse ücret yükseliyor. Bunları çocuklar çok normal, iş piyasası gibi bahsediyor.