Soma maden faciasının üzerinden 11 yıl geçti: ‘İlla ölmemiz mi gerekiyor?’

“13 Mayıs Cumhuriyet tarihimizin ve son yüzyıllarda dünyanın en büyük işçi katliamının yaşandığı gündür. Bu kader ya da fıtrat değil, bunu kabul etmiyoruz. Bu göz göre göre gelen bir cinayettir. 11 yıldır adalet aramamızın sonucunda maalesef adaleti bulamadık. Bulan varsa bize söylesin biz de gidip bulalım. Adil bir yargılanma olmadı. Bu meselenin kamu ayağı da olduğunu söyledik ama yargılamaya izin verilmedi. Adalet yerini bulmadı. Benim çocuğumu öldürenler 5-6 ay cezalarla cezalandırıldı, çoğu da beraat etti. Denetleme yapan müfettişlerde suç bulunmadı.”

“Yargıya güvenimiz kalmadı. Konuyu İstinaf ve Yargıtay’a kadar taşıdık ama hiçbir yerde adaleti bulamadık. Verdiğimiz adalet mücadelesinin sonucunda kaybettiğimiz çocuklarımızı getirme şansımızın olmadığını biliyoruz. Ancak Türkiye’de on binlerce insan farklı iş kollarından rızkını kazanırken öldürülmesinler, katledilmesinler. Tedbirleri alsınlar ki bu cinayetler olmasın. Biz bunun için mücadele ettik. Ama maalesef bizim çocuklarımızın katledilmesi yargının olmadığı bir zamana denk geldi.”

“Anayasa Mahkemesi’ni, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarını tanımayan alt mahkemeler var. 301 kişinin ölümünden sorumlu olan hiç kimse içeride değil. Ama 301 kişinin hak ve adalet mücadelesini veren Sayın Selçuk Kozağaçlı ve Sayın Can Atalay içeride. Suçlular dışarıda ama vatandaş için mücadele eden masum insanları modern hapishanelere doldurdular.”

“Ben emekçi maden işçisiyim. Katliam olan ocakta da yıllarca çalıştım. 13 Mayıs’tan sonra maden ocaklarında fiziki olarak bir şeylerin değiştiği kesin. İzinleri iki güne çıkardılar, maaşlarda biraz düzenleme yaptılar. Ama çalışma şartları çok da kolaylaştırılmış değil. Bunun canlı örnekleri Amasra, İliç, Ermenek. Yine katliamlar devam ediyor. İlla üçer üçer beşer beşer ölmemiz mi gerekiyor?”